Cel spotkania: wzajemne poznanie się oraz rozpoczęcie procesu mapowania programów nauczania
pomiędzy trzema instytucjami partnerskimi T.I.M.E., jako fundamentu dla przyszłych programów podwójnych dyplomów.

Dyskusje koncentrowały się na zgodności akademickiej, metodach mapowania programów,
kompatybilności kursów oraz przepisach instytucjonalnych wpływających na mobilność.

Różnice w systemach edukacyjnych:

• Niemcy (TU Darmstadt): elastyczne egzaminy, możliwość zdalnego zaliczania.

• Hiszpania (UPC): dwie opcje semestralne, wymagany opiekun zagraniczny.

• Polska (Politechnika Wrocławska): zazwyczaj system 7+3 semestry, z niektórymi studiami magisterskimi 4-semestralnymi.

• Francja (Grenoble): zintegrowany 6-letni system (licencjat + magister).

Modele mobilności:

• Co najmniej dwa semestry za granicą wymagane do uznania podwójnego dyplomu w Polsce.

• Zaproponowano elastyczne, modułowe struktury (np. wspólny trzon programu realizowany na uczelni macierzystej + przedmioty fakultatywne na uczelni partnerskiej).

• Pilotaż: ścieżka Wrocław–Darmstadt rozpoczynająca się w marcu (semestr letni).

Efekty uczenia się i elastyczność:

• Nazwy kursów nie muszą się pokrywać — kluczowe jest porównywanie efektów uczenia się.

• Efekty uczenia się są formułowane ogólnie, co stanowi wyzwanie przy ich porównywaniu.

• TU Darmstadt zostało pochwalone za elastyczność opartą na efektach kształcenia, dostosowaną do potrzeb rynku pracy.

Andreas, Ewa, Marcin, Wojciech, Gwenaëlle, Joan

Cel i kluczowe wnioski – Spotkanie projektowe MACInAc

Wyzwania językowe i programowe:

• Znaczenie prowadzenia studiów magisterskich w języku angielskim – studenci poszukują takich ofert za granicą.
• Różnice w punktach ECTS – np. praca magisterska musi być uznana w obu programach nauczania.
• Podstawowe elementy programów magisterskich: przedmioty obowiązkowe, przedmioty opcjonalne (często w formie katalogów tematycznych), praca magisterska (zazwyczaj 30 ECTS).
• Główne wyzwanie w mapowaniu programów – musi być ono aktualizowane, np. raz w roku, zgodnie z rozwojem dydaktyki na uczelniach partnerskich, aby zachować aktualność. Ponieważ żadna z uczelni nie może poświęcić na to zbyt wiele czasu, mapowanie powinno być wykonane jednorazowo z odpowiednim zastrzeżeniem lub – preferowane rozwiązanie – studenci DD (double degree) powinni samodzielnie mapować interesujące ich moduły, korzystając z opisów przedmiotów.

Spostrzeżenia praktyczne i strukturalne:

• Ograniczona liczba miejsc wymiany w specjalizacjach o dużym zainteresowaniu.
• Współpraca między wykładowcami wymaga przejrzystej struktury programów nauczania.
• Uzgodniono potrzebę ujednolicenia porozumień między partnerami sieci.
• Wizualizacja i promocja programów są kluczowe dla przyciągnięcia studentów – potrzebna jest jasna i przejrzysta informacja.

Kolejne kroki:

• Utworzenie grup roboczych (PWr–TUDa–UPC) do analizy konkretnych programów i kwestii administracyjnych.
• Rozpocząć od kierunku Inżynieria Komputerowa i Telekomunikacyjna; rozważyć inne kierunki w późniejszym czasie.
• Opracować elastyczne plany studiów i wspólny wzór porozumienia o podwójnym dyplomie.
• Rozważyć tworzenie nowych wspólnych programów, np. z zakresu obliczeń kwantowych (Quantum Computing).
• Promować historie sukcesu, jasno komunikować korzyści dla studentów oraz uprościć zaangażowanie wykładowców.